Het kan wél - wat leerde je uit de corona-fase?

De hele coronafase zorgde ongetwijfeld voor een strech-situatie in de buitenschoolse kinderopvang, bij iedereen: begeleiding, organisatie, kinderen en ouders pasten zich aan. Meerdere keren nieuwe regels, bubbels maken, materiaal ontsmetten, looproutes aanpassen. Wat betekent dit voor speelkansen van kinderen? Hoe kunnen we behouden wat sterk is?

Een telefoontje van een kinderopvangcoördinator zette deze denkoefening in gang.

Ik zie in heel deze coronasituatie zoveel interessante dingen gebeuren: bij het team en de organisatie van de opvang. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we deze sterktes meenemen?

Een prikkelende en speelse denkoefening, zoveel is zeker!

Speelmaker Amke vertelt

Ik ga een middag observeren en ga daarna met het team aan de slag. Als ik binnenkom leg ik uit waarom ik kom. Ik voel hoe de startvraag van hun coördinator de teamleden al meteen inspireert.

Het is een vraag die hen waardering geeft, en dat doet hen zichtbaar deugd. Er is superhard gewerkt het voorbije jaar. In bochten geplooid, flexibel, terug iets anders… telkens weer aanpassen aan nieuwe maatregelen… En dat meer dan een jaar lang.

Als ik vraag naar leuke herinneringen uit de voorbije periode, komen al snel fijne verhalen boven: een hele tijd intens samen een gezelschapsspel spelen, de kleinere groep kinderen goed leren kennen, veel meer buiten doen, verschillende moestuinexperimenten, samen met het team de locatie ombouwen, nauw in hetzelfde team samenwerken… Er blijft heel wat positiefs plakken!

We zoomen even uit en kijken wat dit voor de kinderen en de begeleiding betekende. Heel wat, zo blijkt:

Kleinere groepen en meer vertrouwde gezichten is meer thuiskomen en gezelligheid.
Buiten spelen als het nieuwe normaal zorgde ervoor dat kinderen en begeleiding terug geprikkeld zijn en creatief gaan spelen met wat er is. Er werd vanalles buiten gedaan dat vroeger binnen gebeurde.
Als de hele binnenruimte en buitenruimte wordt benut, overal ontstaan speelplekken en is er veel materiaal ter beschikking voor de kinderen.
Door flexibel na te denken over de inrichting, ontstaan nieuwe ideeën.
Materiaal variëren zorgt voor verrassing en nieuwe verwondering bij kinderen.
Minder ouders in de speelruimte zorgt voor meer betrokkenheid in het spel.
Kinderen hebben het ruwe motorische spel gemist, begeleiding vond dat niet zo erg.

Hoe kunnen we dit behouden, als we binnenkort terugkeren naar de normale werking?

De conclusie van het team kinderbegeleiders

Door hier even als team bij stil te staan, waardeer je wat er tijdens het voorbije jaar aan werk is verzet. Dit team neemt alvast deze veranderingen graag mee naar de toekomst:

We gaan…

… twee ingangen behouden.
… de planning opbouwen zodat er meer vaste en herkenbare gezichten zijn.
… meer flexibel omgaan met de speelruimte en vaker materiaal te wisselen.
… de roefelzone of motorische ruimte terug openen, dat kan ook ergens anders of groter zijn dan vroeger.
… de buitenruimte aanpakken met een groter plan, met meer speelse infrastructuur en uitnodigend materiaal.
… de kinderen zelf halen als hun ouders er zijn. Ouders die dat willen kunnen binnenkomen, maar het hoeft niet.

Met dank aan team Mallemolen uit Lichtaart (Ferm Kinderopvang)

Hoe kan je dit met je team doen?

Maak een lijst van alles wat veranderd is in het voorbije (meer dan een) jaar. Denk breed: speelruimte, materiaal, organisatie van groepen, samenwerking tussen begeleiding ...
Deel de groep in twee en zet elk een andere ‘bril’ op:
- Welke voordelen voor kinderen zien we?
- Welke voordelen voor kinderbegeleiders zien we?
  Zo bekijkt elke groep de lijst veranderingen vanuit een specifiek standpunt. Benoem de voordelen zo concreet mogelijk.
Leg de input samen
Filter er een aantal concrete en haalbare acties uit

Veel succes!